Vier keer werd ik wakker vannacht. Een pijnlijk kuit verstoort mijn slaap. En elke keer als ik wakker word is de pijn een fractie erger. Bij het opstaan moet ik de arme kuit eerst stevig masseren voordat er beweging in komt. In gedachten loop ik afgelopen dagen na. Wat heb ik wanneer gedaan wat deze pijnlijke kuit heeft opgeleverd? De Core training van gister had ik afgezegd. Op de vraag van Mickey over het waarom, berichtte ik terug: ‘mijn lijf zei nee’. Dat had ik dus goed aangevoeld, terwijl er gisterochtend nog niet zo veel aan de hand was. De doorgeschoven training naar vandaag cancel ik ook. Alles in mij zegt; bewegen, Ja. Trainen, Nee.
Ik stap op de fiets en fiets met jongste mee naar school en fiets daarna door naar kantoor. De rustige beweging doet me goed. Sinds ik sporten serieus neem, heb ik geleerd dat trainen echt iets anders is dan bewegen. Voorheen zou het niet in mij opgekomen zijn om een training over te slaan. Nu weet ik dat mijn lichaam regelmatig een trainingsprikkel nodig heeft, maar dat de omstandigheden wel moeten kloppen. Een pijnlijke kuit is een duidelijk signaal dat ik mag rusten. En dat rust pakken is net zo’n belangrijk onderdeel is van mijn sportschema als het trainen zelf. Voor mij was dit echt een eye-opener. Een aha met hoofdletters. Sindsdien probeer ik echt beter naar de signalen van mijn lichaam te luisteren. Er zijn altijd drie opties: bewegen, trainen en rust. De frustratie die ik eerder kon voelen als ik niet kon trainen is weg. Wel zo rustig. Wat er nu aan de hand is met mijn kuit en hoe het komt, daar ben ik nog niet achter. Ik laat het voor wat het is en besluit gewoon in het moment te kijken wat er nodig is. Iets met masseren en een tennisbal schat ik zo in.
Gonny
Wil jij ook meer weten over lichaamsbewust bewegen en trainen? Schrijf je in voor ons 2e Spark Plus thema, wat gaat over dit onderwerp. Op dinsdagavond 9 februari trappen we af met een interactieve online workshop.