Na drie kinderen, een gescheurde meniscus met bijbehorende operatie, zeer trage revalidatie én tot slot daarbij een uitzichtloze periode van thuiswerken aan de keukentafel, wilde ik graag weer sporten. Móest ik echt weer sporten. Maar wat? Een sportief type was ik niet, teamsporten had ik nooit gedaan, voor turnen en ballet voelde ik me echt te oud, een personal coach vond ik te duur en hardlopen ging niet (meer) met mijn knie. En met een groepje vrouwen ‘gymmen in het park’, zoals ik dat altijd enigszins minachtend noemde, dat ging ik echt niet doen. Want dat deed iedereen al. Net als crossfit. Veel te cliché.

En ondertussen werd ik stijver en stijver en ging mijn lijf steeds meer pijn doen. Ik ging naar de fysio, liet bij de dokter checken of ik echt geen reuma had, kocht een nieuw matras, trok steeds krommer achter mijn thuisbureau en kon niet meer met mijn platte handen op de grond als ik met gestrekte benen voorover boog – al mijn hele leven lang mijn special feature, die ik met name in mijn studententijd graag demonstreerde na een biertje in de kroeg. Er moest iets gebeuren, want ik voelde me tachtig.

En op dat moment kwam de advertentie van Spark Sport voorbij in mijn Insta-stories. Met daarin een aanbieding voor de Fitboost: een kickstart van acht weken waarbij je je lichaamskracht en fitheid weer nieuw leven in kon blazen, met persoonlijke begeleiding. Ik sloeg er meteen op aan. Dit was wat ik nodig had. Ik wilde me zó graag weer fit voelen en mijn lichaam voor meer gebruiken dan mezelf door de dag en de trap op slepen alleen. Dus ik schreef me in, blind.

Een paar dagen later belde Mickey, via FaceTime. Heel fijn, echt contact. Ze informeerde uitgebreid naar mijn fysieke gesteldheid en wensen en stelde een plannetje op om twee keer in de week voorzichtig weer te gaan bewegen. In het Griftpark – jawel, gymmen in het park dus. Dat had ik niet voorzien. Maar ik besloot door te zetten, vanwege Mickeys fijne, persoonlijke begeleiding en ook haar begrip voor mijn bankhangstatus en besluiteloosheid. Van Mickey hoefde ik geen fitgirl te worden, van Mickey moest ik bewegen. Twee keer per week, geconcentreerd en met inzet. Doel: een gezond en soepel lijf en meer energie.

Dus ik ging. Een paar keer in het park en, sinds de lockdown, op zolder of in de tuin met een live Vitaliteitstraining op mijn scherm. Ik vond het meteen fantastisch. De oefeningen zijn te doen, maar tegelijkertijd ook uitdagend. Maar niet zó uitdagend dat het gaat tegenstaan. Een perfecte balans dus. Daarbij is de begeleiding geweldig. De trainers zijn super betrokken: ze leggen de oefeningen heel duidelijk uit en sturen me bij waar nodig. Daarnaast is Mickey altijd bereikbaar voor vragen en is ze altijd bereid mee te denken over een stapje meer of minder, een andere soort training of een nieuw doel. Het is officieel geen personal coaching, maar voelt wel zo.

Al bijna een jaar ‘gym’ ik nu, wel twee keer in de week. Wie had dat ooit gedacht? Voor het eerst van mijn leven denk ik dat ik best sportief ben. Ben ik van bewegen gaan houden. Zelfs sporten in een groepje vind ik fijn, al train ik meestal thuis omdat het Griftpark vanuit Leidsche Rijn eigenlijk niet zo handig is. Gelukkig heeft Spark nog altijd online trainingen en kun je dus ook meedoen als je niet in de buurt woont, heel tof. Ik vind het heerlijk en voel me zoals de advertentie beloofde: fitter en met meer energie. Ook mijn knie is helemaal hersteld door het bewegen en ik kan zelfs weer hardlopen! Extra leuk is dat ik weer een taille heb en vanochtend ineens buikspieren zag doorschemeren. Bonus! Maar het allerbelangrijkste is toch wel dat ik weer met mijn handen plat op de grond kan als ik vooroverbuig. Hopelijk tot mijn tachtigste. En dat allemaal dankzij een advertentie op Instagram. Dank Spark!

Neeltje Huirne

 

 

× Stuur ons een WhatsApp